Slangenbuffer blijkt niet rendabel
Een slangenbuffer in de bodem is geen rendabele investering om te besparen op de warmtevraag. Dat blijkt uit onderzoek door Wageningen UR Glastuinbouw bij paprikabedrijf Teegrow in Grashoek (4 ha), waar een slangenbuffer is aangelegd. Met de slangenbuffer kan een tijdelijk warmteoverschot worden opgeslagen om later te gebruiken. Ook kunnen de rookgassen van de WKK door de slangenbuffer verder worden uitgekoeld om later weer te gebruiken.
De warmte die in een slangenbuffer kan worden opgeslagen is echter niet geschikt om direct buitenlucht in de LBK’s tot kastemperatuur op te warmen. Aangezien hiervoor een watertemperatuur van minstens 25 graden Celsius nodig is, moet de slangenbuffer ook warm worden en zal het lekverlies van de slangenbuffer naar de bodem gedurende de eerste 5 jaar ongeveer 50% zijn, als wordt uitgegaan van een aanvangstemperatuur van 12oC. Bij een aanvangstemperatuur van 17oC is dat nog steeds 30% lekverlies in de eerste 5 jaar.
Door gebruik te maken van een warmtepomp (2 We/m2) hoeft de slangenbuffer een minder hoge temperatuur aan te nemen om de gebufferde warmte te gebruiken voor de verwarming van de kas. Hierdoor blijven de lekverliezen beperkt en kan vrijwel alle geoogste warmte uit de rookgassen (±5 m3/m2.jaar aan aardgasequivalenten) worden benut. De aanschaf van een warmtepomp is pas rendabel als een 5 kWh elektriciteit goedkoper is dan 1 m3 aardgas, maar hierbij is nog geen rekening gehouden met de kosten van de slangenbuffer.
De conclusies zijn vooral getrokken op basis van rekenmodellen en simulaties. Dat was noodzakelijk omdat het slangenbuffersysteem nauwelijks werd gebruikt. De simulaties hebben in 2012 plaatsgevonden.
Dit project wordt gefinancierd vanuit het programma Kas als Energiebron, het innovatie- en actieprogramma van LTO Glaskracht Nederland en het ministerie van Economische Zaken (EZ).
